Cevher Hazırlamada Flokülant Performansında Partikül Boyutu Dağılımının Rolü
Cevher işlemede, çökeltmeyi artırmak ve mineral geri kazanımını iyileştirmek için ince parçacıkların daha büyük kümeler halinde toplandığı katı-sıvı ayırma sürecini optimize etmek için topaklaştırıcıların kullanımı çok önemlidir. Ancak topaklaştırıcıların etkinliği tüm uygulamalarda aynı değildir. Flokülant performansını etkileyen en kritik değişkenlerden biri mineral bulamacının parçacık boyutu dağılımıdır (PSD). PSD'nin topaklaşma sürecini nasıl etkilediğini anlamak, yüksek verimli bir operasyon ile verimsizlik ve yüksek maliyetlerle dolu bir operasyon arasındaki farkı yaratabilir.
Parçacık boyutu dağılımı, topaklaştırıcının mineral parçacıklarını ne kadar iyi toplayabileceğinin belirlenmesinde çok önemli bir rol oynar. Herhangi bir bulamaçta, parçacıklar çok inceden daha büyük parçalara kadar değişebilir ve bu boyutlar arasındaki oran, verimi doğrudan etkiler. Cevher işleme topaklaştırıcısı stabil floklar oluşturma yeteneği. Parçacık boyutu çok küçük olduğunda, tek tek parçacıklar hacimlerine göre daha büyük bir yüzey alanına sahip olur ve bu da yeterli kaplamayı sağlamak için daha yüksek bir topaklaştırıcı dozajı gerektirebilir. Tersine, daha büyük parçacıklar daha kolay çökelme eğilimindedir ve daha fazla topaklaştırıcı gerektirmeyebilir. İnce ve kaba parçacıkların karışımından oluşan geniş bir PSD söz konusu olduğunda zorluk ortaya çıkar; çünkü boyut spektrumunun her iki ucunun da aşırı kullanım olmadan yeterince ele alınmasını sağlamak için topaklaştırıcının dikkatli bir şekilde dozlanması gerekir, bu da maliyetleri artırabilir.
Genellikle "ince taneler" olarak adlandırılan ince parçacıklar, topaklaştırmada en fazla zorluğu oluşturur. Küçük boyutları ve yüksek yüzey yükleri nedeniyle sıvı içinde askıda kalmaya eğilimlidirler ve bu da toplanmalarını zorlaştırır. Flokülantların bu ince partikülleri etkili bir şekilde köprülemesi gerekir, ancak PSD büyük ölçüde daha küçük boyutlara doğru eğildiğinde sonuç, yavaş çökelme oranları ve zayıf, kararsız flokların oluşumu olabilir. Bu gibi durumlarda, yüksek moleküler ağırlıklı bir topaklaştırıcının seçilmesi performansı artırabilir çünkü bunlar parçacıklar arasında daha güçlü köprüler oluşturarak daha iyi çökelmeyi sağlar. Bununla birlikte, ince parçacıkların artan yüzey alanı aynı zamanda daha aktif bölgelerin açığa çıkması anlamına da gelir; bu da genellikle daha yüksek topaklaştırıcı dozajları gerektirir; bu da işletme masraflarını artırabilir ve aşırı dozlamayla ilgili sorunlar yaratarak aşırı çamura veya bulanık süpernatana yol açabilir.
Öte yandan, ağırlıklı olarak daha büyük parçacıklara sahip bulamaçlar, dayanıklılık açısından daha az talepkardır. Cevher işleme topaklaştırıcısı kullanım. İri parçacıklar doğal olarak çökelmeye daha yatkındır ve topaklanmalarını desteklemek için daha az topaklaştırıcı gerektirir. Bununla birlikte, dağılım hem büyük hem de ince parçacıkları içeriyorsa, iri parçacıklar bazen sedimantasyon sırasında ince taneleri "süpürebilir" ve bu da tutarsız bir ayırmaya neden olabilir. Bu olguya "engelli çökelme" adı verilir; burada daha büyük parçacıklar daha ince olanlardan daha hızlı hareket eder ve topaklaştırıcının amaçlandığı gibi tam olarak çalışamadığı bölgeler oluşur. Böyle bir durumda PSD'yi dengelemek hayati önem taşır ve genellikle flok boyutunda ve çökelme hızında tekdüzelik sağlamak için ikili topaklaştırıcı sistemlerin veya pıhtılaştırıcıların kullanılmasını gerektirir.
